Voor de derde keer in Galder-Strijbeek en niet meer weg te denken
Veel mooier had het niet kunnen zijn op 15 sept. 2024. Dat geldt voor zowel het weer als de kunst. De meeste van de ongeveer 250 bezoekers gingen op de fiets langs de dertien deelnemende adressen. Daar werden ze ontvangen door zo’n twintig kunstenaars en verenigingen. Overal lagen de fraaie boekjes om mee te nemen, vooral om niets te hoeven missen. Een voorbeeld van de buitengewoon goede organisatie. Het was flink aanpoten om alles te zien. Dat was ons net niet helemaal gelukt. Een impressie.
Opstarten
Meteen na de opening door cultuurambassadeur Wil Loermans werd er al op het succes getoast in Dorpshuis de Leeuwerik. Alle kunstenaars hadden daar een van hun werken neergezet. Bijzonder was de Ikebana podium afscheiding van Els Goos met takken en pompoenen. De beeldende kunst werd nog mooier met de voordrachten van Chaamse dichter Frans Brocatus, afgewisseld met de meerstemmige klanken van damestrio LEMonade.
Door Galder
We gingen eerst een stukje te voet. Dan kom je bij Ria Haazen in de mooie bloementuin. Op haar leuke schilderijen speelt de natuur ook een grote rol. Met bloemen, fruit, eekhoorn en met echte blaadjes.
In de Sint Jacobskapel liet de fotogroep het resultaat zien van de vrije opdracht van twee foto’s met hetzelfde thema. Er hing werk van alle acht leden. We zagen originele foto’s van uien, dalia’s vanuit de onderkant van een corsowagen, de zon door een kerktoren en een fraai lijnenspel met schaduwen.
Gastvrouw Sien Boot van boerderij Galders erf stond niet op de lijst maar had wel de buiten staande vogels gemaakt. In een van de twee opgeruimde schuren stond Ria met bijzondere keramiek, opengewerkt en fraai geglazuurd. Buitengewoon kunstig. Helmie toonde haar kleurrijke abstracte schilderen met olieverf en acyl. En Christianne haar keramiek. Het was de eerste keer dat ze zelf exposeerde. Haar veelzijdige en organische vormen vonden we heel bijzonder.
Toen weer iets terug naar café ’t Hemeltje. In de feestzaal stond Warnder in het midden met zijn schilderijen van fraaie schepen en landschappen. Rondom had de Senioren Vereniging haar schilderijen en collages met kranten en voorwerpen van de bevrijding uitgestald. LEMonade zong nu hier op het terras. Ook liedjes van vlak na de oorlog. De fietsclub, net terug van hun tocht, zat eerste rang. In het gemêleerde gezelschap zaten ook langskomende fietsers en bezoekers van de expositie.
Terug van Strijbeek
Ook plaatselijke professionele kunstenaars deden mee. Op de fiets op weg naar Strijbeek kwamen we langs het atelier van Anita. Ze vertelde dat ze niet zo vaak open stelt, want ze heeft haar tijd hard nodig voor haar schilderijen. Mooi om te zien waar ze mee bezig is. En wat een enorme verzameling gebruikte verftubes.
Op naar het verste punt in Strijbeek. Binnenkomend in de mooie tuin van Emmy, waren de beelden niet te missen. Daar stond Staf met zijn unieke creaties van beton. Binnen een vaste buitenvorm, geïnspireerd door kilometerpalen, zie je een complexe inwendige structuur. Steeds verfijnder in zijn latere werk. Emmy had haar mooie schilderijen binnen opgesteld van landschappen en feestbeesten.
Op de terugweg was Ruud was niet te missen. Die had grote abstracte schilderwerken uitgestald in de Sint Hubertuskapel en tuin. Bijzonder waren zijn vijf pilaren van de scheppingsdagen; aan de zesde werkte Ruud nog.
In Hof Oud Strijbeek bewonderden we schilderijtjes van vogels en bloemen van Annemiek. En grote landschapsdoeken van Bernadet.
Daarna de Bijenboerderij. Daar exposeerden drie dames. Anja met landschappen en portrettenen. Carla met mooi gepolijste beelden. Soms zoekt ze een steen bij haar idee, maar soms vertelt de steen zelf wat die wil worden. Bij Nathalie werd duidelijk dat het talent in de familie zit; ze stond er met haar tantes. Nathalie maakte indruk met haar variatie aan kunst, zoals acryl op hout, aquarellen van insecten en tekeningen voor kookles recepten op de school waar ze werkt. Knap hoor.
Meersel-Dreef deed ook mee. Wat een drukte was het bij ‘Reik mij de hand’. De muziekkapel en het terras bij de speeltuin trokken wel wat meer aandacht dan de kunst.
Afronding
Terug in Galder nog even langs Els. Onvoorstelbaar wat zij van alledaagse materialen maakt. Volgens Els wordt Ikebana gemakkelijker als je er al tientallen jaren mee bezig bent. Afra had leuke sierraden en vaasjes staan.
In de Leeuwerik speelde Sunny Days nog. Met keyboard en basgitaar. Na een drankje van Wil, die duidelijk tevreden was, was het tijd om naar huis te gaan. We zien uit naar volgende keer.